Over het algemeen zijn de ritjes van en naar het AvL behoorlijk slaapverwekkend.
Vandaag zat ik zowel heen als terug alleen in de taxi, en ik voelde me vrij wakker :)
Wat mij opvalt is dat de meeste mensen, ook de taxi chauffeurs in dit geval, best geintereseerd zijn wat mij als jonge vent, in de kracht van zijn leven, is overkomen. Soms neem ik daar dan ook de tijd voor, vooral als je bemerkt dat het oprechte interesse is.
Wat ik bemerk, is dat er eigenlijk maar weinig mensen zijn die precies weten wat de ziekte die 1 op de 3 Nederlanders treft, nu eigenlijk is.
Ik heb dus op de heen en terug rit, leuke gesprekken gevoerd met de chauffeurs, maar dit heeft mij ook extra aan het denken gezet. Wat ik beiden op een gegeven moment heb gezegd, is dat iedereen een keer in zijn leven te horen zou moeten krijgen van de dokter: U heeft Kanker.....
Nu niet gelijk op je achterste benen! :)
Maar laat dit is even op je inwerken......
Je zult je vervolgens verschrikkelijk ongerust worden, en er spoken vragen met de snelheid van het licht door je hoofd.....
Als de onrust een klein beetje gezakt is, zul je je vermoedelijk gaan verdiepen in de ziekte, en belangrijk, de overlevingskans...
Je zult er dan al snel achter zijn, dat deze uit meer dan honderd soorten bestaande ziekte, veel steun nodig heeft om de doelstelling "minder kanker, meer genezing en een betere kwaliteit van leven voor (ex-) kankerpatiënten" te behalen....
Hier is nog een lange weg te gaan, denk je daar aan als er deze week iemand bij je aanklopt voor een gift?
Dank!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat gerust een reactie achter!
Groet,
Martin Dhamarco