Diagnose: Kanker - Binnenvetter?

10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, en nog 2 nachtjes slapen!

Ik kan me van vroeger [spreek uit: vroegah] herinneren dat ik best uitkeek naar mijn verjaardag, sinterklaas, vakantie...
Dat was echt aftellen en meestal moeilijk slapen! Opmerkelijk is natuurlijk, dat dit altijd om leuke dingen ging, want wat is een verjaardag of sinterklaas zonder kadootjes, en 6 weken lang geen school was vroeger geen straf!



Door een samenloop van omstandigheden kan ik mezelf omschrijven als "Emotioneel naar binnen gekeerd" persoon.
Dit vind ik nu eenmaal een mooiere omschrijving als "een binnenvetter".
De samenloop van omstandigheden kan ik kort omschrijven, dat is voor een gedeelte genetisch bepaald, en voor een gedeelte is dit gevormd door de bagage die je in je rugzak meedraagt. Dit zorgt ervoor, althans bij mij, hoe je omgaat met bepaalde emoties.

De pest, oeps, verkeerde woordkeuze... het nadeel voor mij als "emotioneel naar binnen gekeerd" persoon, is dat ik het eerst met mijzelf eens moet zijn, dus de vragen "waarom" en "en dan..." moeten beantwoord zijn, wil ik er vrede mee hebben.
Geen vrede = malen = antwoord zoeken = niet slapen = pffftttt.... , wordt nu al moe van mezelf, maar kun je het nog volgen? :)

Een terugblik: eind mei heb ik de huisarts bezocht vanwege een knobbel in mijn hals. Kort erna een echo laten maken, deze werd vervolgens door een specialist beoordeeld. Omdat je nu eenmaal niet alles "ziet" op een echo, gaf de specialist het advies om de knobbel uitvoerig na te laten zien, omdat hij het beeld niet vertrouwde.
Begin juni heb ik de huisarts gesproken nav de echo, en dat was dus ook wat hij mij vertelde: de specialist vertrouwd het niet, er is nader onderzoek nodig.
Vanaf dat moment slaap ik dus zeer slecht. Natuurlijk ga ik de strijd aan, natuurlijk weet ik waarvoor ik moet strijden, natuurlijk heb ik hoop, natuurlijk moet ik accepteren, en natuurlijk zal ik winnen!

Het probleem van mij als een "emotioneel naar binnen gekeerd" persoon, is dat niemand mij kan vertellen wat de uitkomst is van de som die ik afgelopen maanden heb gemaakt:

Meneer, u heeft kanker: accept!
meneer, we gaan u opereren: accept!
meneer, we gaan vervolgens bestralen: accept!
meneer, we gaan ook chemo toepassen: accept!
Meneer, hierdoor bestaat de kans, dat u ontzettend ziek wordt: accept!

meneer, nadat we u ontzettend ziek hebben gemaakt, mag u weer op krachten komen, maar of u dan geen kankercellen in uw lichaam heeft?

Dan krijgen we de volgende som:
"en dan? x geen antwoord = Geen vrede"

Ik heb inmiddels wel geaccepteerd dat ik nu eenmaal moeilijk slaap, en hoop dat dat nog beter wordt. Ik zie, net zoals ik tegen de operatie op zag, "als een berg" tegen de aankomende 7 weken op, en de daarop volgende 8 weken. Pas dan zal een MRI hopelijk kunnen vertelen wat de uitkomst is van de vraag "en dan...?"

... het is nog 2 nachtjes slapen voordat de behandeling van 7 weken gaat starten, dat is dus de reden van het aftellen!

Trustuh!